Tani, analiza molekulare e mbetjeve në tenxhere të gërmuara nga një vend i zbuluar në vitin 2016 në Saqqara, një varrezë e lashtë, ka zbuluar disa përgjigje që deri tani nuk i dinim.

EGJIPT- Nga rrënojat e një punishteje balsamimi, shkencëtarët kanë zbuluar substancat dhe përzierjet që përdornin egjiptianët e lashtë për të mumifikuar të vdekurit. Ndërsa studiuesit kishin mësuar më parë emrat e substancave të përdorura për balsamimin e të vdekurve nga tekstet egjiptiane, deri vonë ata vetëm hamendësonin se cilat përbërës dhe çfarë materiale përdornin. Tani, analiza molekulare e mbetjeve në tenxhere të gërmuara nga një vend i zbuluar në vitin 2016 në Saqqara, një varrezë e lashtë, ka zbuluar disa përgjigje që deri tani nuk i dinim.

Gjithsej 121 enë u gjetën nga punishtja nëntokësore e balsamimit, e cila u përdor në shekullin e shtatë dhe të gjashtë para Krishtit. Në hulumtimin e botuar të mërkurën në revistën shkencore Nature , shkencëtarët me bazë në Gjermani dhe Egjipt studiuan mbetjet organike në 31 prej tenxhereve. Ata zbuluan se egjiptianët e lashtë përdornin një shumëllojshmëri të gjerë substancash për të lyer trupin pas vdekjes, për të reduktuar erërat e pakëndshme dhe për ta mbrojtur atë nga kërpudhat, bakteret dhe kalbëzimi. Materialet e identifikuara përfshijnë vajra bimore si dëllinja, selvia dhe kedri, si dhe rrëshira duke përfshirë pemët e fëstëkut, yndyrën shtazore dhe dyllin e bletës.

Arkeologët ishin gjithashtu në gjendje të përcaktonin se cilat substanca të veçanta përdoreshin për të ruajtur pjesë të ndryshme të trupit. Psh. rrëshira e fëstëkut dhe vaji i kastorit, për shembull, përdoreshin vetëm për kokën.

“Isha i magjepsur nga kjo njohuri kimike,“-tha në një konferencë për shtyp Philipp Stockhammer, një profesor i arkeologjisë prehistorike të Mesdheut Lindor në Universitetin Ludwig Maximilian në Mynih dhe bashkëautor i hulumtimit.

Gjetjet gjithashtu përfshinin se substanca e referuar nga egjiptianët e lashtë si “antiu” dhe është përkthyer si mirrë ose temjan, ishte një përzierje e një sërë përbërësish të ndryshëm: një përzierje vaji kedri, vaji dëllinjë dhe selvi dhe yndyrna shtazore.

Bashkëautorja Susanne Beck, një studiuese në Departamentin e Egjiptologjisë dhe kuratore e Koleksionit Egjiptian në Universitetin e Tübingen në Gjermani, vuri në dukje se është e vështirë të dihet se sa universalisht janë përdorur substancat e gjetura në vendin e Saqqara. Përbërësit e përdorur në punëtori ishin të ndryshme dhe me burim jo vetëm nga Egjipti, por shumë më larg. Ndërsa shumë nga substancat ishin nga i gjithë Mesdheu, ata gjetën gjithashtu mbetje të rrëshirës elemi, e cila me gjasë vinte nga pyjet e Azisë Juglindore, ose ndoshta nga rajonet tropikale të Afrikës.

Kjo, thanë studiuesit, zbuloi shkëmbimin e mallrave në distanca të gjata – megjithëse duhej bërë më shumë punë për të kuptuar vetitë e sakta të këtyre substancave dhe pse ato vinin nga kaq larg. Egjiptianët ruanin artificialisht kufomat e njerëzve dhe kafshëve me qëllim që të siguronin një shtëpi të përhershme për shpirtrat e tyre. Procesi i mumifikimit, së bashku me ritualet e lidhura me të, zakonisht zgjasnin rreth 70 ditë dhe mendohej se e transformonte të ndjerin nga një qenie tokësore në një qenie hyjnore./CNN