Tim Brdariç është vetëm 20 vjeç, por ka parë shumë në futboll. Në rininë e tij, djali i ish-lojtarit kombëtares gjermane Tomas Brdariç luajti në VfL Volfsburg dhe Fortuna Dyseldorf, para se të merrte pjesë në aventurën amerikane për gjysmë viti. Pas kthimit nga SHBA, ai u bashkua me klubin e divizionit të parë FC Monheim një vit më parë. Stacioni tjetër, KF Vllaznia Shkodër. “Fussball.de” zhvilloi një intervistë me qendërmbrojtësin, 1.95 metra i gjatë, në lidhje me Kategorinë Superiore, paradat e makinave gjatë fitores së fundit në transfertë dhe trajnerin e tij të ri, babain Tomas Brdariç.

Tim, cilat janë përshtypjet tuaja të para në Shqipëri?

Unë jam këtu prej më shumë se një javë dhe më pëlqen shumë deri më tani. Njerëzit janë shumë mikpritës dhe u prita ngrohtësisht nga ekipi. Zona është gjithashtu mjaft e bukur, ne kemi një liqen afër dhe deti Mesdhe është vetëm gjysmë ore larg. Aeroporti i Tiranës është rreth 45 minuta larg, kështu që vendndodhja është mjaft qendrore. Por ajo që po ndodh me futbollin këtu, e përjetova direkt në ndeshjen e parë.

Na tregoni…?

Rregulloret e Koronës këtu nuk janë aq të rrepta sa në shumicën e vendeve të tjera. Shqipëria është një vend i varfër dhe për këtë nuk ka mundësi të paralizojë operacione të rëndësishme ekonomike ose jetën publike për një periudhë të gjatë kohore. Ashtë një shtetrrethim pas orës 22:00, por nëse ekipi juaj fiton, njerëzit nuk do të qëndrojnë shumë pranë tij. Kështu që kur mbërrita javën e kaluar, shkova drejt në ndeshjen që luhej jashtë me Bylisin. Nuk kisha të drejtë të luaja, por natyrisht doja të dija gjithçka menjëherë. Ne fituam 1-0, goli i fitores erdhi në minutën e 95-të. Asnjë spektator nuk lejohet në stadium, por kur u kthyem, tifozët në Shkodër na pritën me parada makinash dhe flakadanë. Kjo ishte e bujshme.

A duhej babai juaj të gërmonte një kohë të gjatë para se të pranonit të kalonit nga FC Monheim te KF Vllaznia Shkodër?

Përkundrazi. Unë kam luajtur futboll që kur isha pesë vjeç dhe gjithmonë kam ëndërruar të përfundoj në fushën profesionale. Tani më është dhënë kjo mundësi, kështu që isha i lumtur të shkoja në Shqipëri. Babai im po shikon nga afër zhvillimin tim atletik dhe ishte i bindur se tani ishte koha e duhur për të bërë hapin e madh.

A luajti rol edhe situata e pasigurt, pasi nuk dihet se si do të vazhdojë futbolli amator në Gjermani?

Sigurisht, nuk mund ta injorosh atë. 2020-ta ishte një makth absolut për çdo futbollist amator. Së pari, ishte bllokim në mars, pastaj sezoni u anulua. Kur ishim në gjendje të fillonim përsëri në shtator, u shty për pak më vonë, në fund të tetorit. Në këtë drejtim, kërkesa nga Shqipëria erdhi pasi u thirra për të filluar diçka të re dhe për të realizuar ëndrrën e futbollit profesionist.

Sa i lartë është niveli në Kategorinë Superiore, liga e parë shqiptare, krahasuar me Oberligën në Gjermani?

Meqenëse kam parë vetëm dy ndeshje drejtpërdrejt, është akoma e vështirë për mua të vlerësoj. Ashtu si në Bundesligë, ekipet sigurisht që janë të ndryshme në forcë. Këtu në Shkodër gjithçka është shumë profesionale, dhe jo më kot jemi në krye të tabelës. Futbolli është teknikisht i fortë, por fakti që Shqipëria nuk është në BE, është më e vështirë për lojtarët të lëvizin në një vend tjetër evropian, kjo do të thotë se ka pak mungesë të trajnimit taktik. Nëse e krahasoni me Gjermaninë, shumica e ekipeve janë më shumë si divizioni i dytë.

Si funksionon me gjuhën?

Kjo nuk është problem. Lojtarët mund të flasin të gjithë anglisht dhe për shkak të paraardhësve tanë, unë flas edhe kroatisht, e cila është gjithashtu shumë e lehtë për të komunikuar këtu. Meqenëse edhe unë flas rrjedhshëm spanjisht, mund të shkëmbej ide me brazilianin e ekipit sepse ka shumë ngjashmëri në portugalisht dhe spanjisht.

E imagjinoni të qëndroni gjatë atje, ku Vllaznia është 9 pikë para në kualifikim dhe në verë mund të shkojë në Champions?

Së pari, kontrata ime është e vlefshme deri më 30 qershor. Është rënë dakord që unë fillimisht do të vendosem te U-21 për të luajtur atje dhe për të hyrë në ritëm. Ekziston një ligë e veçantë në Shqipëri, pak a shumë si në Angli, kampionati i ekipe rezervë. Por unë do të trajnohem me profesionistët dhe nëse paraqitja ime është mjaft e mirë, do të luaj te ekipi i parë. Kjo është kontrata ime e parë profesioniste dhe unë do të jap gjithçka për të siguruar që ky udhëtim të vazhdojë për mua. Nëse do të fitonim kampionatin, sigurisht që do të ishte e bujshme. Të shtunën luajmë me ndjekësin tonë Partizanin. Nëse fitojmë, atëherë do të duket vërtet mirë, por kanë mbetur edhe 20 ndeshje për t’u luajtur.

Si është që të keni babanë tuaj si trajner?

Të dy bashkë mund t’ia dalim shumë mirë. E di që pas pushimit në Gjermani, gjatë së cilës jam stërvitur shumë individualisht, së pari duhet të punoj deri në nivelin e paraqitjes në futbollin profesionist. Babai im mund të më mbështesë shumë mirë me përvojën e tij si lojtar dhe trajner, por ai pa dyshim nuk do të më aktivizojë vetëm sepse jam djali i tij.

Ju tashmë keni disa përvoja ndërkombëtare. Në 2019-ën keni qenë në SHBA për gjysmë viti. Çfarë bëtë atje?

Së pari bëra një zbor stërvitor dyjavor tek Atlanta Junajtid, kampionët e SHBA në 2018-ën dhe fitues i kupës në 2019-ën. Por unë nuk pata një kontratë atje dhe pastaj fluturova për në Pitsburg ku iu bashkova “Duquesne Dukes”. Shpresova shumë se me lëvizjen në SHBA do të bëja hapin e radhës në zhvillimin tim si një futbollist i ri, por më pas nuk doli siç e kisha imagjinuar. Kjo është arsyeja pse u ktheva përsëri në Gjermani, pas 6 muajsh u transferova në Monheim.

PANORAMASPORT.AL