Në maj të vitit 1968, vetëm pak javë pas vrasjes së Martin Luther King Jr, dyshja e këngëtareve Billy Vera dhe Judy Clay hynë në Teatrin “Apollo” në Harlem, atëherë një lagje tërësisht e zezakëve të Nju Jorkut.

Vera ishte bashkuar me divën e ungjillit dhe shpirtit Clay për të kënduar këngën e tyre të re të dashurisë, “Storybook Children”.

Gjithnjë si showman, Coles i tha çiftit të qëndronin në skajet e kundërta të skenës së historisë së Apollonit. Judy doli e para në të djathtë, me fustanin e saj ngjyrë kremi të gjatë deri në dysheme që shkëlqente nën një qendër të vëmendjes. Më pas, prozhektori i majtë shkëlqeu te Vera teksa ai doli përpara me një kostum dhe kravatë ngjyrë ulliri. Kur publiku pa të riun e bardhë, i gjithë auditori tha i tronditur. “Ai është ai? Ai djali i bardhë i dobët?”

Vera dëgjoi dikë në turmë të thoshte. Një hit i madh në zonën e Nju Jorkut, askush nuk e dinte që kryesimi i meshkujve në Storybook Children ishte i bardhë. Çifti shpërtheu në këngë, duke i serenuar njëri-tjetrit me harmoni të fuqishme, duke krijuar një valë të rreptë, emocionale të dëshirës së madhe: “Pse nuk mund të jemi/ Si Fëmijët e Librit të Tregimeve/ Vrapojmë nëpër shi/ Dorë për dore/ Përtej livadhit? “

Me trazirat që rrethuan vrasjen e Martin Luther King Jr ende të ndezura përtej lumit Hudson në Newark, New Jersey, historia e muzikës po bëhej në Harlem. Dyshja e parë e këngës ndërracore të Amerikës që doli në listat e Billboard-it po këndonte live për herë të parë, duke luajtur pesë shfaqje në ditë për shtatë ditë.

“Ishte novator,” thotë Vera, duke fituar një Grammy për shkrimin e shënimeve të linjës në një set kuti CD të Ray Charles. “Amerika ishte në prag të gatishmërisë për një duo ndërraciale që këndonin këngë dashurie – por ata nuk ishin ende aty.”

Vera dhe Clay publikuan këngën dhe albumin e tyre vetëm tre muaj pas çështjes së Gjykatës së Lartë të SHBA-së në vitin 1967, Loving kundër Virginia, e cila legalizoi martesën ndërracore. Megjithatë, pak e dinë arritjen e tyre. Dita e Dashurisë, një festë ndërkombëtare që feston dashurinë ndërracore, e cila shënon atë rast, ishte në fillim të këtij muaji, duke përkuar gjithashtu me Muajin e Muzikës afrikano-amerikane në SHBA, dhe albumi i Vera dhe Clay përfaqëson një zhvillim pionier në historinë sociale dhe muzikore të Amerikës.

Sot, dyshet muzikore të etnive të ndryshme janë një pjesë e zakonshme e peizazhit kulturor pop, por në vjeshtën e vitit 1967, kur u publikua albumi i dyshes, i quajtur edhe Fëmijët Storybook, ishte tronditëse të shihje një burrë të bardhë dhe një grua të zezë në një kopertinë albumi dhe duke kënduar një këngë dashurie. Vera shkroi këngën “Storybook Children” me legjendën e shkrimit të këngëve Chip Taylor, i cili shkroi Angel of the Morning, Wild Thing dhe I Can’t Let Go nga The Hollies, ndër hitet e tjera.

Taylor thotë se kënga fillimisht u frymëzua duke parë dy fëmijë, një djalë të bardhë dhe një vajzë të zezë, të kapur për dore duke ecur nëpër një fushë të hapur në një zonë jashtë qytetit të Nju Jorkut. “Ishte një kohë kur kjo nuk ishte aq e pranueshme dhe ishte një ndjenjë kaq e bukur, si një libër tregimesh,” i tha ai BBC Culture. Ai thotë se mezi priste të hynte në qytet për të shkruar për ta.

Vera thotë se pasi mbaruan së shkruari këngën, ajo në fakt u bë një këngë për tradhtinë bashkëshortore, megjithëse fillimisht u frymëzua nga një vështrim i shpejtë i potencialit që marrëdhëniet racore të shëroheshin.

Një pengesë për ngritjen e tyre në yjet e popit ishte se Judy Clay mbeti shtatzënë në kohën e publikimit të këngës dhe kështu nuk ishte në gjendje të bënte turne.

Megjithatë, Vera dhe Clay nuk ishin dyshja e parë ndërracore që publikuan një këngë së bashku. Në vitin 1952, kitaristja dhe këngëtarja R&B, Motra Rosetta Tharpe u bashkua me artistin e bardhë të country Red Foley për të regjistruar këngën me temë të krishterë Have a Little Talk with Jesus në Decca Records, sipas librit të Wald.