I mbiquajtur “Provence e Vogël” e Italisë, Sancto Lucio de Coumboscuro është një fshat i izoluar në pothuajse çdo kuptim. I ndodhur pranë kufirit midis rajonit të Piemontes të Italisë dhe Francës, vizitorët ose duhet të marrin avionin për në Torino dhe të marrin një tren dhe më pas një autobus, ose të shkojnë në jug nga Provence për të arritur atje.

Ata që bëjnë udhëtimin këtu do të faleshin nëse do të pyesnin nëse janë në vendin e duhur, veçanërisht kur vendasit u thonë lamtumirë me “arveire” të panjohur dhe jo me “arrivederci”. Gjuha zyrtare e Coumboscuro është provansale, një dialekt i lashtë mesjetar neolatine i oksitanishtes, gjuha e folur në të gjithë rajonin Occitania të Francës.

Vetëm rreth 30 njerëz jetojnë në fshat dhe jeta nuk është aspak e lehtë për vendasit. Coumboscuro përbëhet kryesisht nga familje barinjsh, të cilët shpesh i gjejnë kopetë e tyre nën sulmin e ujqërve që enden këtu. Energjia elektrike shpesh mungon për javë të tëra gjatë dimrit, ndërsa lidhja me internetin këtu është minimale. Por livadhet e qeta malore të fshatit dhe fushat e ndezura të livandës ngjyrë vjollce janë ideale për vizitorët që kërkojnë një vendstrehim të shkëputur totalisht nga teknologjia.

Harroni baret, supermarketet dhe restorantet, çdo zhurmë sociale kufizohet në ngjarjet e herëpashershme folklorike që zhvillohen në fshat, ose kur udhëtarët ditorë nisin gjuetinë e vetmuar të kërpudhave në fundjavë./ CNN

/rtsh.al/