Dustin Hoffman feston sot 85 vjetorin. Aktori dhe regjisori amerikan feston një karrierë si yll filmi që i dha atij dy Oscar (për “Kramer vs. Kramer” dhe “Rain Man”) dhe admirimin e kritikëve për aftësinë e tij të jashtëzakonshme për të interpretuar role shumë të ndryshme me të njëjtin pasion dhe me perfeksionizmin e tij karakteristik.

I lindur në Los Angeles më 8 gusht 1937, Hoffman arriti sukses në të tridhjetat, me filmin e famshëm “The Graduate”.

Një talent që nuk njeh kufi, i plotësuar nga një perfeksionizëm legjendar që shpesh ia vështirësonte jetën me regjisorët. Dustin Hoffman mund të jetë gjithçka, me një dashuri të fshehtë për komedinë dhe një brez të fshehtë melankolie që përzihet me nostalgjinë adoleshente.

Me origjinë hebreje-rumune, familjes së Hoffman-it iu desh të ikte nga territoret ukrainase pas masakrave antisemite të bolshevizmit, duke arritur në Amerikë.

Babai i tij Harry – një shitës mobiljesh i cili më parë kishte krijuar grupe për Columbia Pictures – dhe nëna e tij Lillian Gold, një pianiste xhaz, kanë vendosur ta quajnë djalin e tyre me të njëjtin emër si Dustin Farnum, një yll i filmit të heshtur, një lloj shenje paralajmëruese, që sigurisht i solli fat Hoffman-it, i cili vetëm në moshën 78-vjeçare do të dijë për origjinën e tij nga Evropa Lindore.

Pas fillimit të studimeve për mjekësi, Hoffman vendos të braktisë kurset universitare për të provuar fatin në Nju Jork, me synimin për tu bërë aktor. Pas dy refuzimeve të njëpasnjëshme, ai arrin të hyjë në studion prestigjioze të Aktorëve, e cila mes studentëve kishte talente si Robert De Niro, Al Pacino, Marilyn Monroe dhe Jane Fonda. Në vitet gjashtëdhjetë ai interpretoi në teatrin “Off Broadway” dhe arriti të marrë pjesë të vogla në filma për televizion. Për të këto vite nuk janë asgjë tjetër veçse të vështira. Ai fle në dyshemenë e kuzhinës së kolegut të tij Gene Hackman dhe ndan qiranë me këtë të fundit dhe me Robert Duvall, i cili gjithashtu është i vendosur fort për t’u bërë aktor.

Në vitin 1967 vjen kthesa e madhe. Regjisori Mike Nichols – i cili e kishte vënë re tashmë aktrimin e shkëlqyer të Hoffman në komedinë e mirënjohur Eh? – është në kërkim të protagonistit për “The Graduate”. Dustin mëson për këtë nga Mel Brooks, fqinji dhe bashkëshorti i Anne Bancroft, ajo që do të bëhet ikona e atij filmi. Filmi merr vlerësimin e të gjithë kritikëve, edhe falë kolonës zanore të shkëlqyer të Simon & Garfunkel, çon në nominimin e protagonistit për Oscar dhe Golden Globe. Një yll i ri lind.

Një aktor i kompletuar dhe i famshëm që mori trashëgiminë historike të Jack Lemmon, ai shpesh e gjeti veten duke rivalizuar me Al Pacinon. Humbi rolin e Mike Corleone në “The Godfather” dhe atë të Shylock në “Tregtari i Venecias”, por fitoi atë të Rizzo-s në “Një burrë nga trotuari” dhe mbi të gjitha të Raymondit të dëshpëruar, vëllait me autizëm të Tom Cruise në “Rain Man” për të cilin fitoi statujën e dytë në vitin 1989, dhjetë vjet pas fitores me “Kramer” kundër Kramerit”.

Përpjekjet e tij në kinematografinë evropiane janë të rralla, por domethënëse. Çuditërisht në vitin 1972 ai zgjedh Italinë me ftesë të Pietro Germit që e do në “Alfredo Alfredo” me Stefania Sandrelli. I xhiruar në rajonin e Marche, filmi do të mbetet gjithmonë në zemrën e aktorit. Më vonë, në 1985, ai do të jetë nën urdhrat e Volker Schlondorff për një adaptim televiziv të “Vdekja e një shitës” dhe, vetëm një vit më parë, ai do të shfaqet në një rol që e bën të paharrueshëm me disa skena në mini-serialin “Mjekët”.

(Tgcom24/BalkanWeb)