Një shpresë thuajse e venitur për t’i parë edhe njëherë njerëzit e tyre të gjallë. Në këtë dokumentar do të flasim pikërisht për një histori të tillë. Një ish-efektivi, që hasmëria e detyroi të zhvishte rrobën e policies, por që duket se pagoi me jetë faktin që refuzoi të ngujohej brenda katër mureve, siç e donte e drejta e vjetëruar zakonore. Ai zgjodhi të vazhdonte jetën e tij, pavarësisht se jashtë e priste sipas Kanunit një gjak që duhej shlyer.

Ata thuhet se nuk kanë gojë të flasin. Por nuk kanë as edhe një varr për të na treguar se cili ishte epitafi i tyre i fundit në këtë jetë. Çfarë ndodhi me ta, atë ditë të largimit të tyre të beftë? Dhe a është ikja e tyre fryt i një krimi të paralajmëruar? Krim i pabesë që u mohoi të ndanin edhe përshëndetjen e fundit me njerëzit e tyre të dashur. Të afërm që vazhdojnë ti kërkojnë edhe sot. Të vetmit që mund të hedhin disi dritë, mbi atë se çfarë ngjau me njeriun e tyre.

Një shpresë thuajse e venitur për t’i parë edhe njëherë njerëzit e tyre të gjallë. Në këtë dokumentar do të flasim pikërisht për një histori të tillë. Një ish-efektivi, që hasmëria e detyroi të zhvishte rrobën e policies, por që duket se pagoi me jetë faktin që refuzoi të ngujohej brenda katër mureve, siç e donte e drejta e vjetëruar zakonore. Ai zgjodhi të vazhdonte jetën e tij, pavarësisht se jashtë e priste sipas Kanunit një gjak që duhej shlyer.

Sipas bashkëshortes së tij, Bardhe Preni, ai humbi gjurmët më 5 Gusht 2012. Ajo thotë se atë ditë ai ishte nisur si zakonisht në punë, në fabrikën e Tullave në Fushë-Krujë, ku punonte prej 5 vitesh, por ai nuk u kthye atë ditë si zakonisht në banesë. Dhe jo vetëm atë ditë, por as në ato që do të pasonin.

“Antoni ishte një familjar i rregullt dhe për gruan dhe për fëmijët. Ai punonte me shtetin, me policinë, pasi u kap vëllai i tij sepse kishte bërë një vrasje filloi punë tek fabrika e çimentos, 5 vjet. Pas 5 vjetësh e zhdukën, se si është historia nuk e di”, thotë Bardhe Preni.

Sipas bashkëshortes së Anton Prenit, lajmin e parë për mosgjendjen e tij, asaj ia dha vajza e tyre, e cila e lajmëroi se diçka jo e zakontë kishte ndodhur me babain e saj, i cili këtë ditë për fatin e tij të keq, telefonin si rrallëherë e kishte lënë në banesë.

“Momenti i fundit ka qenë ditë e shtunë që më ka përcjellë për të ikur në Tiranë tek vëllezërit e mi. Më ka marrë vajza në telefon dhe më ka thënë ‘mami, babi nuk ndodhet në shtëpi’. I kam thënë ‘si nuk ndodhet në shtëpi’. ‘Po më thotë nuk ka ardhur’. Vajza ka tentuar duke pyetur gjithandej shoqërinë që ka pasur. Unë them si ka mundësi prej në orën 6.30 të mëngjesit deri në orën 16.00 mos të bjerë një telefonatë nga puna, duke qenë se ai kishte harruar dhe telefonin në shtëpi. Asnjë telefonatë, vetëm ka tentuar goca dhe i ka treguar një i turnit të dytë, i ka thënë ‘babi yt nuk ka ardhur në punë sot’”, tregon Bardha Preni.

Por kush ishte i interesuar të zhdukte Anton Prenin? A lidhej zhdukja e tij me vrasjen që kishte kryer vëllai i tij? Cila ishte vrasja që kishte kryer vëllai i tij dhe përse bashkëshortja e tij mendon se zhdukja e tij ka lidhje me hasmërinë me familjen Maloku, hasmëri që kish nisur në vitin 1999 kur Robert Preni, vëllai i Antonit, qëlloi për vdekje, Shkëlqim Malokun. Ngjarje kjo e ndodhur në fshatin Marikaj të Durrësit.

“Shkëlqim Malokun e ka vra Robert Preni. Pastaj në filluam duke u ruajtur se do të na vrasin. Pastaj filloi duke dalë në punë burri.

Filloi punë. Dy javë ka qëndruar në shtëpi kur u bë vrasja. Vrasja u bë në Marikaj në 1999”, deklaron Bardhe Preni. Por siç rrëfen më tej bashkëshortja e tij, Anton Preni, nuk pranoi të mbyllej në banesë, madje ai thuhet se nuk kishte konflikte me familjen Maloku, ose të kishte ndjerë ndonjë kërcënim të hapur prej tyre. Të paktën kështu dukej në pamje të pare, pasi askush nuk di të thotë diçka më shumë se kaq. As vetë bashkëshortja e tij, e cila tregon se në Fabrikën e Çimentos, aty ku edhe humbi gjurmët, Antoni punonte me familjarë të viktimës së vëllait të tij.

Burri im ka punuar me njerëzit e atyre që ishim në gjak tek fabrika e çimentos/e tullave. Ishin kushrinjtë në punë dhe ai ka punuar me to.

Nuk ka pasur asnjë konflikt me to, asnjë gjë. Për pesë vjetësh që ka punuar nuk ka patur asnjë gjë. Mbrapa ndodhi konflikti”, tregon ajo. Po për çfarë konflikti flet bashkëshortja e Anton Prenit? Por përpara se të shkojmë te dyshimet e familjes Preni, le të ndalemi edhe njëherë te dita e fundit e Antonit. A u paraqit ai të dielë si zakonisht në punë? Dhe kur kolegët nisën të shqetësoheshin për mungesën e tij.

Sipas dëshmive të shokëve të tij, me datë 5 gusht 2012, Antoni duhej të paraqitej në punë, turni i parë. Ai thuhet se doli me një biçikletë nga banesa, por askush nuk di të thotë se çfarë ndodhi në itinerarin që ai përshkonte çdo ditë, nga banesa e tij për në Fabrikën e Çimentos, ku punonte. Ndërkohë që ajo çka rezulton nga dëshmitë e familjarëve dhe kolegëve të tij, është se pavarësisht se doli nga banesa për të shkuar në punë, ai në të vërtetë nuk u paraqit atë mëngjes të herët të së dielës, në punë. Një nga këto dëshmi që hodhi disi dritë mbi orët e fundit të Antonit Prenit, ishte edhe ajo e dhënë nga kolegu i tij, i cili ndërsa priste që të ndërronte turnin me Antonin, ky i fundit sipas tij nuk u paraqit në punë atë të diel. Dëshmi të cilën kolegu i tij e dha disa ditë pas zhdukjes së Anton Prenit për një nga mediat e kohës, por që emisioni ‘Në shënjestër’ po e sjell grafikisht.

“Ditën e shtunë, unë isha turni i tretë. Të shtunën në mëngjes, erdhi Antoni bashkë me dy shokë të tjerë, Ajetin dhe Xhevdetin. Unë të dielën kisha dasmë, dhe u thashë që do flas me përgjegjësin që ta bëj pushim të nesërmen. Antoni më tha që nuk kam mundësi me dal. Unë erdha të shtunën në darkë në punë dhe bëra turnin e tretë. Në mëngjes prita se po më vjen dikush, Antoni me Xhevdetin, por nuk erdhi askush.

Në orën 10.00 mora në telefon të shtëpisë së Antonit. Doli goca, ku i thashë se Antoni nuk ka ardhur në punë….”, thuhet në dëshminë e Shkëlqim Dokut. Fakti që atë ditë Antoni duhet të ishte në punë u përforcua edhe nga një tjetër koleg i tij, i cili në një dëshmi televizive, të cilën edhe këtë po e sjellim grafikisht, tha se ai e mësoi lajmin që Antoni nuk kishte shkuar në punë, pasi kishte shkuar për ta ndërruar si zakonisht, në mesditë.

“Atë ditë Antoni ka qenë turni i parë. Unë kam shkuar turni i dytë në orën 14.30. Por Antonin nuk e kam gjetur te puna. Duke parë mungesën e tij unë pyeta djalin që ishte aty, në vend të Antonit, se ku është. Ai më tha se Antoni nuk ka ardhur dhe se turnin ia kishte bërë ai. Unë e mora direkt në telefon Antonin, por në vend të tij më doli vajza, e cila më tha se: ‘babi është te puna’.

Unë i thashë se: ‘babi nuk është te puna, pasi te puna jam unë’. Dhe me kaq e mbylla telefonin.

Vajza më mori prapë në telefon dhe i thashë: ‘Kur të vijë Antoni te shtëpia të më marrë në telefon’.

Në orën 16.00 vajza, pasi e pa që babai nuk erdhi në shtëpi, më mori prapë në telefon. Dhe më tha: ‘Babi s’ka ardhur. Ku është?’

Ku ta di unë,- i thashë”, dëshmon Dëfrim Nika.

Pra sipas dëshmive të familjarëve dhe kolegëve të tij, Antoni Preni atë mëngjes është si nisur si zakonisht për në punë, por diçka duket se ka ndodhur rrugës, çka mund ti ketë ndërprerë rrugëtimin e tij të mëtejshëm.

Marrë nga BW