Tërheqja e vërtetë njerëzore shkon përtej brendësisë fizike apo asaj të brendshmes aq të vështirë për t’u përcaktuar. Magjia e vërtetë mes dy njerëzve është e gdhendur në leximin emocional të dy zemrave që shemben dhe harmonizohen, që kuptojnë njëra-tjetrën. Është ajo tërheqje nga e cila njeriu nuk çlirohet as duke mbyllur sytë.

Të gjithë e kemi të qartë se sa e ndërlikuar është për shkencën të izolojë variablat dhe të vendosë korrelacione për të kuptuar pak më mirë atë që quhet dashuri, ndjesi ose tërheqje. Megjithatë, studimi më i fundit i publikuar deri më tani duket se është i qartë: çelësi i atraktivitetit mund të qëndrojë në mirëkuptimin e ndërsjellë midis dy njerëzve.

Tërheqja fizike nuk zgjat, është intensive, boshe dhe kalimtare, por tërheqja për atë mendje dhe atë botë emocionale që rreh me të njëjtin ritëm si muzika jonë e brendshme, na bën partnerin më të mirë të vallëzimit në dashuri.

“Unë thjesht dua dikë që më kupton.” Kjo është padyshim një nga frazat më të zakonshme që ne hedhim dëshpërimisht kur dështojmë në një marrëdhënie emocionale. Larg nga të kërkuarit një të pamundur, kërkesa jonë është sa logjike aq edhe e saktë. Sepse asnjë dashuri nuk do të jetë autentike nëse nuk ka një ndjeshmëri të tillë të bazuar në intuitën e nevojave dhe korrespondencën e dashurive.

Sekreti i tërheqjes mes dy njerëzve

Le të kujtojmë, për një moment, një film të paharrueshëm: “Better Impossible”. Kemi përballë dy persona krejtësisht të ndryshëm, si në status social ashtu edhe në interesa personale. Pavarësisht nga një tërheqje e pashpjegueshme midis Melvin dhe Carol, personazhi i Helen Hunt ndihet i dëshpëruar nga sjellja dhe qëndrimi i Jack Nicholson.

Ajo “do një të dashur normal” dikë që e kupton atë. Derisa në një moment dhe në një situatë ekstreme, ajo i kërkon t’i japë një arsye të vetme për të mos u larguar pikërisht në atë moment. Kjo është kur Melvin Udall, ai shkrimtar i romaneve romantike me një çrregullim serioz obsesiv-kompulsiv, i zbulon asaj sinqerisht: “Ti më bën të dëshiroj të jem një person më i mirë”.

Këtu qëndron misteri i vërtetë. Përtej trazirave fizike dhe asaj të brendshme që njerëzit ndonjëherë mbajnë, ne të gjithë fshehim nevoja emocionale që identifikohen, lexohen dhe madje zgjidhen papritur me afërsinë e atij dikujt të mrekullueshëm të ‘maskuar’ si një person normal.

Dera e vërtetë e hyrjes është në tru

Sa më shumë të arrijmë të akordohemi në botën emocionale të dikujt deri në pikën e deshifrimit të ndjenjave të tij/saj, aq më e madh është tërheqja. Ky është përfundimi i arritur nga një grup studiuesish nga Universiteti i Lübeck, Gjermani, studimi i të cilëve u publikua këtë vit në revistën “PNAS”.

Dashuria do të jetë gjithmonë gëzim dhe nevoja për t’i dhënë më të mirën nga vetja personit të dashur. Sepse dashuria që kupton vetëm vuajtjen dhe shantazhin nuk është e denjë apo autentike.

Tërheqja më intensive është ajo në të cilën ne më në fund kuptojmë qëllimet dhe emocionet e personit tjetër, dhe ku ne gjithashtu përforcojmë rritjen tonë personale dhe vetëvlerësimin si rrënja e asaj peme që arrin të gjejë një cep të vogël nën tokë plot me ujë dhe lëndë ushqyese ku mund të rriteni me forcë dhe bukuri.

Të gjesh dikë që të kuptojë dhe që na kupton nuk është e lehtë, e dimë, por kur ndodh, truri ynë kënaqet. Kështu shpjegon neuroshkencëtarja dhe drejtoresha e këtij studimi, Silke Anders:

• Për të pasur një marrëdhënie të qëndrueshme dhe të lumtur, njerëzit janë “të detyruar” të përditësojnë dhe deshifrojnë vazhdimisht emocionet dhe synimet e partnerëve tanë. Vetëm atëherë ne mund t’i parashikojmë ato dhe të veprojmë në përputhje me rrethanat. (Dukesh i lodhur, me siguri që puna të ka shkuar keq. Unë do të të përgatis një vaskë të ngrohtë dhe një darkë të veçantë).
• Nëse nuk ia dalim, nëse sistemi ynë nervor nuk arrin të dekodojë emocionet, në tru krijohet një gjendje stresi dhe disonance. (Pse po më refuzon? Pse është në humor të keq nëse kam bërë gjithçka që mundem për ta bërë të ndihet mirë?)

E gjithë kjo duket se na ndihmon pak më shumë për të kuptuar pse, ndonjëherë, fillimi i një marrëdhënieje me dikë që na tërheq fizikisht dhe me të cilin jemi lidhur nga disa afinitete, nuk përshtatet fare.

Njerëzit kanë nevojë për një harmoni më intime, kudo ku fjalori ynë neuronal flet të njëjtën gjuhë. Aty ku nevojat deshifrohen përmes një leximi emocional të mençur, intuitiv dhe mbi të gjitha të guximshëm. Në gjendje të japë përgjigjen më të saktë në çdo kohë dhe jo atë që ju intereson.

Ne duhet të bëhemi njerëz më të mirë dhe jo personazhe të keqkuptuar nën armaturën tonë të vetmisë. Në fund të fundit, ndoshta ne kemi më shumë nevojë të na kuptojnë sesa të na duan.