Kur Willo Perron, drejtori krijues franko-kanadez u zhvendos për herë të parë në shtëpinë e tij të stilit mesdhetar të viteve 1920 në Hollywood Hills mbi Los Anxhelos tha se:

Është diçka e mahnitshme të mendosh se kjo shtëpi ka qenë këtu për 100 vjet. Kjo nuk është kohë e gjatë nëse jeni rritur në Evropë, por në Los Angeles është. Ka nbukuri në shpirtin e një shtëpie të vjetër.

Kjo vjen nga njeriu, filozofia moderniste e të cilit (mendoni linjat e pastra, dyshemetë prej betoni dhe funksionalitetin mbi detajet e vështira) e ka bërë dizajnerin e brendshëm të preferuar për të gjithë, nga Stüssy dhe Roc Nation te Yeezy dhe Rihanna. Prona e Perron, e cila ndodhet poshtë rezervuarit piktoresk të Liqenit të Hollivudit, është e zhytur në histori.

Ishte një nga shtëpitë e para që u ndërtua në Bryn Mawr, një zhvillim i pasurive të paluajtshme në perëndim të Hollivudit, siç njihej fillimisht Hollywood-i dhe dikur ishte shkruar shenja ikonë në majë të kodrës. Shenja, thotë Perron, ishte thjesht një reklamë me letër për zonën kur u ngrit për herë të parë në malin Lee në 1923 dhe aty pranë Bryn Mawr kishte gjithashtu një tabelë, e cila nuk i qëndroi provës së kohës.

“Fantazia e asaj kohe ishte kjo mënyrë jetese mesdhetare/marokene/spanjolle”,-thotë Perron, i cili bleu pronën, e cila shtrihet në 3000 metra katrorë, në tre kate dhe krenohet me një pishinë, dy vjet më parë. Dhomat janë të mëdha dhe të hapura, por ka kënde të ndryshme në të gjithë shtëpinë që krijojnë iluzionin e intimitetit. Perron jeton vetëm, por ndan një studio dizajni me dizajnerin grafik, Brian Roettinger në Silver Lake, ku dyshja multidisiplinare punon në një sërë projektesh nga prodhimi i videos deri te identiteti i markës.

Shtëpia ndihej shumë spanjolle me dyshemetë e saj të drurit të lyer me ngjyrë të errët dhe punimet e pllakave, si dhe detajet e Afrikës së Veriut, të tilla si portat e harkuara. Gjithçka ka një skaj të rrumbullakosur. Është e kundërta e arkitekturës moderniste me skajet e saj shumë të lëmuara katrore. Kam marrë një vendim që nuk doja që gjërat të zinin hapsirë. Nuk doja të mbaja një koleksion të madh arti ose një tufë librash. Unë dua të kem vetëm gjëra utilitare. Unë nuk doja të shkatërroja arkitekturën, ështu që unë hoqa të gjitha detajet e panevojshme. Unë marr ngushëllim nga drita dhe hapësira. Kjo ishte fillimisht dy dhoma gjumi dhe një banjë dhe unë e bëra një suitë të madhe. Ka një banjë me një vaskë mermeri të pabesueshme. Më pëlqen të shkoj në banjë, kështu që mendova, si ta sjell atë në shtëpinë time? Kur udhëtoj, ajo pjesë e shtëpisë është një nga gjërat që më mungon më shumë.

Divani Perron’s Pillow, nga një koleksion mobiljesh që ai ka lançuar së fundmi, në dhomën e argëtimit është vështirë të humbasë. Projektuar për të qenë “një sistem modular që merr hua nga forma e thjeshtë e jastëkëve” dhe që përbëhet nga “tre pjesë të thjeshta që inkurajojnë rregullimin e lirë, të përfunduara në pëlhura me një pamje dhe ndjesi të veçantë të dorës”, është po aq i madh, i lehtë dhe me gëzof si një re.

Ky është i gjithë qëllimi. Është si një përqafim i madh. Kjo është një hapësirë ​​ku ne shikojmë filma. Është shumë komod dhe nëse ka shumë njerëz, ne do të rrimë këtu.

Një linjë mobiljesh ishte një hap tjetër i pashmangshëm për Perron, pasi drejtoi një shtëpi diskografike në qytetin e tij të lindjes, Montreal në Kanada. Pushimi i madh i Perron erdhi kur ai krijoi estetikën ikonike minimaliste të American Apparel. Më pas ai u transferua në Kaliforni në vitin 2006 dhe pas një takimi të rastësishëm me Kanye West dhe një ftese për të bashkëpunuar në turneun e tij të vitit 2008 ‘Glow In The Dark’, pjesa tjetër është histori. Nuk kaloi shumë, Perron merrte porosi rregullisht nga të gjithë, nga Jay-Z te Rihanna.

Gjithçka që bëj në jetën time ka qenë nga nevoja. Unë kurrë nuk dua të bëj gjëra vetëm për të bërë gjëra. Unë dua të bëj diçka sepse mendojmë se duhet të ndodhë ose nuk mund ta gjejmë.

Tavolina e tij Dino (një suva tradicionale marokene) është një shembull i përsosur, i plotësuar në dhomën e ngrënies nga një grup karrigesh nga kompania finlandeze e drurit, Vaarnii.

Ne filluam të luanim me gips vërtet sepse nuk mund të gjeja asgjë që më pëlqente. Ne e bëmë këtë vetëm për shtëpinë.

Ka pak ngjyra, jo shumë art dhe nuk ka rafte librash. Është e qëllimshme, sigurisht. Ajo që Perronit i mungon në objekte, ai me siguri e kompenson me qëllim.

Kam marrë një vendim pak kohë më parë që nuk doja që gjërat në shtëpinë time të zënë vend të parë. Nuk doja të mbaja një koleksion të madh arti ose një tufë librash. Sa herë që kaloni pranë librave, mendoni: “Duhet të lexoj më shumë”. ‘Unë nuk e kam mbaruar atë ose nuk e kam filluar këtë.’ Mendova, dua të kem vetëm gjëra utilitare, kështu që edhe sikur të ngatërrohen pak, nuk është fundi i botës.

Një dhuratë e madhe e modernizmit është se shumë gjëra janë ndërtuar në një mënyrë shumë utilitare dhe kështu që unë nuk zotëroj gjëra që janë të brishta. Jeta ime nuk e dëshiron këtë.

Perron citon si shembull një karrige jeshile nga stilisti italian i viteve 1960, zJoe Colombo në dhomën e ndenjes. Përveç fokusimit te mobiljet, Perron ka lançuar së fundmi dyqanin e tij më të fundit Stüssy në Paris, duke u rikthyer në dizajnimin e hapësirave të zyrave, trajtimin e mobiljeve të zymta, të mëdha dhe orendi për zyrat e Jerry Lorenzo të hapura së fundmi në Downtown LA.

Dizajni i tij i zhveshur për studion e West në Kaliforni ka jehonë të ngjashme të atmosferës së zhveshur estetike të Perron në shtëpi.

Një nga pjesët kryesore të praktikës sime është të ndiej dhe studioj temën, pavarësisht nëse është një person apo markë. Ne të gjithë i bëjmë shumë presion vetes. Kam një jetë vërtet të pasur dhe të rëndë pune. Shkoj në shtëpi që të mund të marr frymë dhe të mendoj. Ne duam të arrijmë shumë, duam të jemi të lexuar dhe të kulturuar dhe të informuar mirë, por mendoj se duhet t’i japim vetes një moment për të hequr pak këmbën nga gazi. Dhe shtëpia duket si vendi i përsosur për ta bërë këtë.

Top Albania Radio