Silvio Berlusconi ndryshoi futbollin. Vizioni i tij sipërmarrës, i cili e kishte çuar në nivelet më të larta të botës së ndërtimit dhe televizionit, ka revolucionarizuar futbollin italian, europian dhe botëror. E gjitha nisi kur, në atë ditë dimri të vitit 1986, ai u bë pronar i AC Milan. Që atëherë, në 31 vjet, ai fitoi 29 trofe. Pastaj i hoqi vetes edhe një sfidë tjetër, duke e sjellë Monza në Serie A për here të parë.

Berlusconi ishte presidenti më i suksesshëm dhe më jetëgjatë në historinë e kuqezinjve. Ai ka investuar një total prej rreth 900 milionë euro, për një mesatare prej 28 në sezon që kur u bë pronar i Milan më 20 shkurt 1986. Fillin një epokë e re e futbollit. Në fillim të sezonit të tij të parë të plotë (’86/’87) ai organizoi një prezantim hollivudjan me helikopterë që i çonin lojtarët në Milan Arena. Ai vendosi të mbajë Liedholm, një trashëgimi e menaxhimit të mëparshëm dhe bleu Giovanni Galli, Donadoni, Dario Bonetti, Massaro dhe Galderisi. Sezoni nuk shkoi siç është planifikuar. Berlusconi shkarkoi trajnerin suedez dhe ia besoi pankinën Fabio Capello. Ai i çoi kuqezinjtë në Kupën UEFA pas fitores në play-off kundër Sampdoria.

NDËRTIMI I NJË LEGJENDE

Gjithçka ndryshoi në sezonin e ardhshëm. Presidenti ishte i impresionuar nga loja e Parmës dhe vendos të vërë bast për trajnerin e saj. Atëherë Arrigo Sacchi ishte pothuajse i panjohur. Do të ishte pika e kthesës. Titull në tentativën e parë me ardhjen e Ancelotti, Colombo, Bianchi, Mussi, Costacurta, Bortolazzi dhe mbi të gjitha, dy holandezët Gullit dhe Van Basten. Një vit më pas, me Rijkaard, Milani u ngjit në krye të Evropës (me 4-0 fantastike kundër Steaua Bukureshtit pas një 5-0 të jashtëzakonshme kundër Real Madrid në gjysmëfinalen e kthimit). Dominimi Botëror pastaj ishte i kuptueshëm: Evani shënoi 1-0 në Intercontinental Cup me Atletico Medellin. Edhe Superkupa e Italisë mbërriti në fund të vitit me fitoren 3-1 ndaj Sampdorias në finale. Në sezonin 1989/90, kuqezinjtë u konfirmuan në Kupën e Kampioneve. Suksesi 1-0 në finalen kundër Benfica u shënjua nga Rijkaard. Kuqezinjtë fituan edhe Superkupën e Evropës duke mposhtur Barcelonën. Suksese sërish në Superkupën e Europës (kundër Sampdorias) dhe në Intercontinental Cup (kundër Olimpia Asunción) po ashtu në 1990/91.

MILANI I TË PAMPOSHTURVE

Duke kuptuar se grupi është lodhur nga metodat obsesive të Sacchi, Berlusconi ia besoi Milan Fabio Capello. Trajneri i ri, më shumë menaxher sesa taktik, vendosi të mos deformojë strukturën e ekipit. Ajo që bëri ishte më shumë liri për lojtarët. Lindi Milan i ‘të Pamposhturve’ dhe dominoi kampionatin e Serie A. Triumf i arritur pa asnjë humbje dhe me 74 gola të shënuar. Sezonin që pasoi, ’92/’93, kampionati u fitua sërish me një rekord ndeshjesh pa humbje, 58. Trisi datoi në vitin 1994, viti historik që solli një Kupë Kampionesh tjetër. 4-0 e pabesueshme në Athinë ndaj Barcelonës së udhëhequr nga Cruijff në pankinë dhe Romario në fushë. Pas një pushimi në 1995, Capello u bë kampion i Italisë për herë të katërt në pesë vjet në 1996. Klubi vendosi të ndryshojë dhe filloi një periudhë luhatjesh me Tabarez dhe Sacchi dhe Capello bis. Në ’99 Milani u rikthye në çatinë kombëtare me titullin e papritur të epokës Zaccheroni.

EPOKA ANCELOTTI

Nga ’02/’03 filloi epoka Ancelotti që do të jetë një nga më pjelloret dhe plot kënaqësi të presidencës Berlusconi. Me kampionë si Maldini, Nesta, Pirlo, Seedorf, Rivaldo, Shevchenko, Inzaghi dhe nga viti pasardhës, Kaka, Milani fitoi dy Champions, një titull kampion, një Kupë Italie, dy Superkupa Evropiane, një Kupë të Botës për Klube dhe një Super Kupë italiane. Kampionati i fundit do të vijë në vitin 2011, me Allegri në pankinë dhe Ibrahimovic në sulm. Do të jetë kënaqësia e fundit e madhe e epokës së Berlusconi. Presidenti maturoi kështu synimin për t’ia shitur kompaninë një grupi që mund ta vazhdonte punën. Në vitin 2016 erdhi edhe trofeu i fundit, me Montella në stol. Në Superkupën e Italisë, Milan mundi Juventus të drejtuar nga Allegri me penallti 4-3. Pas negociatave të gjata, në prill 2017 u shënua fundi i epokës së artë të Milan nën drejtimin e Silvio Berlusconi. Klubi i kaloi një konsorciumi kinez të drejtuar nga Yonghong Li. Kështu përfundon një cikël i jashtëzakonshëm me këtë bilanc: 8 kampionate, një Kupë Italie, 7 Superkupa Italiane, 5 Liga Kampionësh, 2 Kupa Ndërkontinentale, një Kupë e Botës për Klube FIFA dhe 5 Superkupa Evropiane. Atyre u duhen shtuar trofetë individualë si Topat e Artë të fituar nga Gullit, Van Basten (3 herë), Weah, Shevchenko dhe Kakà.

MONZA, NGA SERIE C NË A

Por duke qenë se, së bashku me Adriano Galliani, ai thjesht nuk mund të qëndrojë pa futboll, në vitin 2018 Berlusconi vendosi të blejë Monzën. Klubi në atë kohë ishte në Serie C. Ngjitja në elitë erdhi në vitin 2022. Pas një fillimi belbëzues, megjithatë një tjetër intuitë me pankinën. Detyra iu besuar fillestarit Palladino, trajner i moshave. Ish-lojtari i Juventus me një lojë brilante dhe efektive arriti t’i pozicionoi briancolët në mesin e tabelës në Serie A. Shkëlqimi i fundit i një njeriu që ndryshoi futbollin.