Askush nuk e di pse lind një dashuri, por të gjithë do të donin të dinin pse përfundon ajo. Sonia Bruganelli dhe Paolo Bonolis janë ulur përballë njëri-tjetrit. Ajo e dëgjon atë, edhe nëse vendimi për të folur për herë të parë për epilogun e historisë së tyre dhe fillimin e një jete të re së bashku ishte më shumë i Sonias sesa i Paolos, i cili bën shaka për këtë: “Më thanë se duhej të vija dhe erdha”.

“Ne jemi të ndarë, por jemi më të bashkuar se kurrë. Ne do të vazhdojmë të jemi për familjen tonë, për njëri-tjetrin. Ndjenja është e fortë, por nuk është më ajo që na afroi”.-ka thënë (ish)-çifti që është shfaqur bashkë në kopertinën e ‘Vanity Fair Italia’.

Më poshtë ju sjellim intervistën e plotë:

Që kur jeni ndarë?

S: “Nuk është çështje datash, kohe. Jemi prindër, do të vazhdojmë të shkojmë me pushime bashkë, do të ruajmë të njëjtën dinamikë. Ky është lajmi. Nuk ka palë të treta apo dashnorë të përfshirë.”

P: “Ndoshta do të vijnë…’.

S: ‘Atëherë ata nuk do të jenë më dashnorë. Për fëmijët tanë ne kemi qenë gjithmonë mami dhe babi, asgjë nuk ndryshon. Mungon vetëm marrëdhënia fizike.’

P: “Por është qesharake”.

S: “Mund të bëhet edhe kur ndahemi”.

P: “Do të ishte ndryshe”.

Çfarë nuk funksiononte më në marrëdhënien tuaj?

P: “Për një kohë Sonia kishte vështirësi të qëndronte në një situatë që nuk ishte më e saja. Ajo bëri një përpjekje, dhe për këtë më duhet ta përgëzoj, derisa ishte e kotë të vazhdoja. Folëm, më shpjegoi, e kuptova. Një person nuk mund të pritet të jetojë ndryshe nga ajo që ai ndjen se është. Me një qytetërim të vogël dhe një ndërgjegje të mirë, ndryshimi është i mirëpritur. Gjërat ndodhin, e rëndësishme është të ecim përpara sepse nuk ka kthim prapa”.

A e lëndoi atë?

P: “Më erdhi keq, sigurisht. Por është e paimagjinueshme që jeta e të tjerëve domosdoshmërisht të korrespondojë në çdo aspekt me tuajën. Nëse merr trajektore të tjera dhe ka qëllime të tjera, ato duhet të merren parasysh, veçanërisht nëse flasim për një person që dashuroni”.

Ishte e vështirë ta pranoje?

P: “Nuk ishte e lehtë”.

Sonia lëviz stolin për ta parë drejt e në sy Paolon: “Ai nuk m’i tha kurrë këto gjëra, dua t’i dëgjoj mirë”.

P: “A do t’i them ato! Sado që është bërë një angazhim dhe mundohet të punohet për të siguruar që ai angazhim të vazhdojë, nëse forcat e brendshme janë superiore ndaj atyre të jashtme duhet të mbështeten, përndryshe vazhdimi mund të jetë më i keq se ndërprerja”.

Sonia, më falni, çfarë saktësisht është ‘thyer’?

S: “Nuk isha më në gjendje të jetoja me entuziazëm disa nga gjërat që janë pjesë e një marrëdhënieje. Që kur më vdiq babai, lidhjen që kisha me të e kam projektuar te Paolo, i cili është bërë kështu një mik, një i besuar. Kur u fejuam isha 23 vjeç, ai ishte burrë. Vetëm me kalimin e kohës dhe përballë rrethanave të caktuara jemi bërë të vetëdijshëm për dallimet tona. Për shembull, Paolo ka qenë gjithmonë shumë romantik dhe shumë pasionant, në krahasim me mua që nuk jam aspak”.

Fëmijët tuaj – Silvia, 20 vjeç, Davide, 19 vjeç dhe Adele, 15 vjeç– do ta kenë vënë re se çfarë po ndodhte…

S: “Jo në të vërtetë, sepse Paolo është një baba dhe bashkëshort i mrekullueshëm. Gjëja që më ka pëlqyer gjithmonë tek ai është liria që nuk ua hoqi kurrë të tjerëve. Ai ua mësoi atë fëmijëve tanë, të cilët u rritën duke na parë që kalonim grindje dhe vështirësi me respekt dhe dashuri”.

Nuk keni frikë se mund të vuajnë akoma?

S: “Janë të tjerët, nga jashtë, që mund t’i bëjnë të vuajnë”.

E keni fjalën për mospërfilljen, të publikuar nga Dagospia më 12 prill, të ndarjes suaj?

S: “Për fat Paolo gjeti ironinë të reagojë. Kemi xhiruar një video për të mohuar lajmin.”

P: “Në fund të fundit, ironia është i vetmi antibiotik që ekziston, ajo zbut ndikimin e dhunshëm të disa gjërave”.

Pse zgjodhët të mohoni?

S: “Të marrim atë që ishte e jona. Është në rregull të gjykohemi sepse jemi personazhe publike, por edhe mund të ishim ndarë prej disa kohësh dhe të mos duam ta themi”.

P: “Ishte një lajm që duhej të ishim ne të parët që t’ua jepnim njerëzve. Por në botën magjepsëse të Gossipland, njerëzit lidhen në mënyrë vampirike me jetën e të tjerëve, duke injoruar ndjenjat, dashuritë, fëmijët”.

Dikush, menjëherë pas videos suaj, ka shkruar: “Kanë mohuar për arsye ekonomike”.

S: “Nuk do që të më paguajë avokatët(qesh)”.

P: “Ai hëngri mjaftueshëm. Woody Allen tha: Ai njeri po vdes nga ushqimi i tepërt”.

S: “Ata shkruan gjëra që nuk ekzistojnë. Nuk do të ketë avokatë, dokumenta, asgjë nga këto”.

Në shtator 2022, Sonia, dha një intervistë për Corriere della Sera në të cilën ajo shpjegoi zgjedhjen për të jetuar në dy ndërtesa të veçanta, por komunikuese.

S: “Kur shtëpia ngjitur me tonën u bë e disponueshme, kuptova se mund të ishte e përshtatshme të kishim hapësira të veçanta. Megjithatë, për mua vlen ende ajo që thotë kënga e Califano: “Nuk e përjashtoj rikthimin””.

Paul, e dëgjove?

P: “Califano ka vdekur. Dashuria është komplekse, ajo transformohet, nuk është vetëm “daje de heel and daje de toe”. Shpresoj ta gjej sa më shpejt”.

S: “Ah, pra nëse kthehem do të të gjej të zënë?”.

P: “Ndoshta, por ti trokit gjithsesi”.

A mund të jeni xhelozë për njëri-tjetrin?

P: “Shpresoj që jo, do të ishte groteske. Në momentin që i privoni një personi disa gjëra të nevojshme për të jetuar, ekziston mundësia që ai të shkojë t’i blejë ato për mbijetesën e tij. Nuk mund të presësh që ai të vdesë”.

S: “Mund të mos jem xheloz për dikë më të re dhe më tërheqëse se unë, sepse ka pjesë të Paolos që mendoj se do të jenë të miat përgjithmonë: 26 vite jetë së bashku janë të papërsëritshme”.

P: “Atëherë është e pamundur të vendosësh përkufizime se çfarë do të jetë. Unë thjesht shpresoj që të mos ketë urrejtje, mëri, asnjë ndërhyrje në zgjedhjet e njerëzve të tjerë. Kur vendosni një pikë, filloni një paragraf të ri. Dhe asnjë nga paragrafi i mëparshëm nuk mund të pretendojë konjugimin e saktë të foljeve dhe deklinimin e fjalëve”.

Paolo, martesa jote e parë përfundoi për shkak të një tradhtie.

P: “Po, nga ana ime. Isha i ri, bëra disa marrëzi. Unë kam qenë gjithmonë i sinqertë dhe madje pak budalla: e rrëfeva, por për ish-bashkëshorten time ishte një pengesë e pakapërcyeshme”.

Sonia, cilat janë pjesët e Paolos që do të donit t’i mbanit për vete?

S: “Krahët që përqafojnë dhe shpatullat që mbrojnë”.

A e mban mend puthjen e pare?

S: “Nën derën e përparme të shtëpisë sime, jetoja me prindërit e mi. Para se të telefonoja…”

P: “Unë jam i çmendur për telefonat celularë”.

Dhe puthja e fundit?

S: “Ne përshëndesim njëri-tjetrin dhe i themi mirëmëngjes duke u puthur përsëri tani. Por puthja e fundit pasionante nuk e mbaj mend”.

P: “Puthjet vijnë e shkojnë”.

Momenti më i bukur që keni ndarë?

S: “Lindja e fëmijëve”.

P: “Patjetër”.

Skena nga dasma juaj në 2002?

S: “Isha shtatzënë me Silvian, në muajin e tretë kisha të përziera dhe frikë se mos ndihesha keq. Kur mbërrita në kishën e Caracallas, babai im ishte atje, por Paolo më mori dhe hyra direkt me të. Ceremonia zgjati rreth pesë minuta.’

Keni filluar të punoni së bashku. Nuk e kuptuat kurrë se do të ishte më e vështirë në rast ndarjeje?

P: “Kompania e Sonias punon shumë mirë, të gjithë janë të mirë. Mund të bashkëpunoni edhe kur gjërat ndryshojnë. Por nuk mendoj se do të punoj më gjatë. Unë kam 44 vjet që e bëj këtë punë. Ekziston një proces i natyrshëm, i përcaktuar biologjikisht si “orkiti”, që më shtyn të mendoj ndryshe për jetën time. Dua t’i jap të ardhmes një shije të ndryshme nga ajo që kam përjetuar deri tani”.

Nuk do t’ju mungonte televizori?

P: “Jo, përndryshe do të bëhesha bulim, profesionalisht dhe ekzistencialisht. Ndoshta do të vazhdoj edhe nja dy vjet, pastaj do të bëhej e rëndë pa entuziazmin”.

Dikush foli për një rikthim të mundshëm në Rai në vend të Fabio Fazios.

P: “Fabio është një profesionist shumë i mirë, por unë nuk kam asnjë lidhje me të. Ai bëri Che tempo che fa, një shfaqje shumë të bukur. Nuk duhet të ecësh në rrugët e të tjerëve: secili ndjek rrugën e vet, edhe sepse në fund rrugët përfundojnë gjithmonë diku”.

Sonia, a i përjashtoni pjesëmarrjet e tjera televizive për të ardhmen tuaj?

S: “Sigurisht që do të vazhdoj të jem producente, kjo është ajo që bëj më së miri. Nëse ndonjëherë do të vijë ndonjë propozim zbavitës në të cilin kërkohet zëri im jashtë korit, unë do ta vlerësoj”.

Si përfundoni të mos ziheni për kuletat dhe Rolexet?

S: “Unë kam çantat e mia dhe Rolexet e mia”.

P: “Unë preferoj gjëra të tjera në jetë”.