Pak vite më parë, i ftuar në Festivalin e Filmit në Kanë, Sylvester Stallone deklaroi: “Kurrë mos ndalo së grushtuari. Mos ndalo kurrë së luftuari”. Një mesazh që duket se është trashëgimia e përsosur e personazheve të tij ikonë, Rambo dhe Rocky. Ata e kanë kaluar kohën dhe mitin e tyre gjatë dekadave.

Filmi i parë në sagën Rambo mbushi plot 40 vjeç. U shfaq për herë të parë më 22 tetor 1982 në kinematë amerikane. Lufta e Rambos së Stallone-s është ajo për të mësuar se si të fitoni para. Dhimbje dhe pamjaftueshmëri. Në një jetë ku detyrohesh të vuash dhe të përballesh me vështirësinë për të qenë në ekuilibër me botën që të rrethon.

Filmi i Ted Kotcheff është adaptim i romanit “First Blood” të David Morrell të vitit 1972. Ai përshkruan një epokë socio-politike-kulturore të viteve të ndërlikuara 1970 në SHBA. Ishte koha kur lufta dramatike e Vietnamit po mbyllej. Një luftë, dhunën e tmerrshme të së cilës e pësoi Rambo, ndërsa një tjetër dhunë e pret ushtarin në kthimin e tij në shtëpi.

John Rambo është një ushtar që i mbijetoi luftës në Vietnam. Melankolik dhe i zhgënjyer, ai mbërrin në një fshat të vogël në kërkim të një shoku. Zbulon se ai ka humbur jetën për shkak të një tumori. Ai vetëm endet pa qëllim. Arrestohet nga sherifi arrogant, i cili sheh tek ai një element shqetësues.

Rambo rebelohet kundër brutalitetit të të cilit bëhet objekt dhe i liruar nga policët, arratiset në pyll. Këtu ai do të tregojë stërvitjen perfekte guerile të korpusit special të “Beretave të Gjelbra”. Me pak fjalë, pasi godet dhe plagos sherifin dhe zëvendësit e tij, ai do ta gjejë veten duke mbajtur nën kontroll mbi 200 burra të Gardës Kombëtare.

Si u realizua filmi

Titulli origjinal i filmit ishte “First Blood”. I njëjtë me romanin e kanadezit David Morrell. Shkrimtari u frymëzua nga ushtari Audie Murphy, i cili gjatë Luftës së Dytë Botërore tregoi guxim dhe qëndrueshmëri të pazakontë. Historia thotë se 250 ushtarë dhe 6 tanke ranë nga goditjet e saj.

Për të zgjedhur emrin e personazhit kryesor, David Morrell u frymëzua nga një lloj molle që kishte blerë gruaja e tij.

Kërkimi për aktorin që duhej të luante Rambon nuk ishte i lehtë. Për rolin u kontaktuan Robert De Niro, Al Pacino, Clint Eastwood, Nick Nolte, Michael Douglas dhe madje edhe Steve McQueen, i cili u detyrua të hiqte dorë për shkak të moshës së shtyrë. Mes emrave ishte edhe Dustin Hoffman, i cili e konsideroi historinë shumë të dhunshme. U kontaktua edhe Terence Hill.

Eksperienca e demonstruar nga Sylvester Stallone tek “Rocky” i dha aktorit rolin e Rambo. Ai futi tek personazhi edhe disa karakteristika të personazhit të Balboas. Rambo u bë më pak i dhunshëm dhe gjakatar se në roman. Skenat e dhunës u zvogëluan. Në film, Rambo në mënyrë indirekte shkakton vdekjen e vetëm një personi, ndryshe nga libri.

Përveç asaj që kemi parë të gjithë, me John Rambo që doli i padëmtuar, ishin menduar edhe 3 përfundime të tjera të mundshme alternative. Në të parën, koloneli Trautman duhej të qëllonte dhe të vriste Rambo. Në të dytën Rambo do të dilte me lëvizje të ngadalta nga komisariati, duke qëlluar mbi policët, të cilët gjithashtu do ta kishin vrarë. Një variant i tretë, bënte që protagonisti të vriste veten me armën që mbante Trautman.

“Rambo” kushtoi rreth 17 milionë dollarë, nga të cilat 3.5 për punësimin e Stallone. Në SHBA arkëtimet arritën në 47 milionë. Ndërsa në mbarë botën në 125 milionë. Ideja për të krijuar një nga sagat më fitimprurëse ndonjëherë. Filmi i parë u pasua nga “Rambo 2” (Rambo: First Blood Part II) nga George Pan Cosmatos (1985), “Rambo III” nga Peter MacDonald (1988), “John Rambo” (Rambo), nga Sylvester Stallone (2008), “Rambo: Gjaku i fundit” nga Adrian Grunberg (2019). ©LAPSI.al