Pavarësisht retorikës së tij bombastike dhe asaj që duket si botox, tendosja po shfaqet në fytyrën e Vladimir Putin.

Ëndrra e tij për një luftë rrufe – Kievi do të bjerë në dy ditë dhe pjesa tjetër e Ukrainës brenda dy javësh – është kthyer në një makth.

Dëshmitë janë kudo: një autokolonë masive e zhytur në baltë, avionë që nxjerrin tym të rrëzuar nga forcat ukrainase dhe artileria ruse që bombardon blloqet e apartamenteve dhe spitaleve.

Ndërkohë, pushtuesit kanë shkuar deri në vendosjen e minave tokësore në korridoret humanitare dhe goditjen me armë të familjeve të evakuuara me ushtarë të frikësuar dhe të demoralizuar, të paaftë për të mbizotëruar në fushën e betejës, që kryejnë krime të tilla.

Dje erdhi një tjetër shenjë, edhe më e dukshme se Putini është i tronditur.

Në një lëvizje të befasishme, Rusia njoftoi se do të ndalonte sulmin e saj ‘në një moment’ nëse Ukraina bie dakord me një sërë kërkesash të jashtëzakonshme.

Ajo duhet të ndërpresë veprimet ushtarake, të ndryshojë kushtetutën e saj për të ruajtur neutralitetin, të njohë Krimenë si territor rus dhe të njohë rajonet e Donetskut dhe Luganskut si territore të pavarura.

Pra, çfarë fshihet pas kësaj kthese të papritur?

Dy javë më parë, Putini u tall me idenë se ai mund të ofronte një zgjidhje vetëm dhjetë ditë pas dërgimit të trupave në Ukrainë.

Pra, pse po e ofron tani? A është për shkak se ai ka frikë se forcat e tij të armatosura janë të paafta për të përfunduar misionin e tyre me sukses?

Në pamje të parë, kjo duket e pamundur. Shpenzimet e mbrojtjes së Ukrainës janë një e dhjeta e madhësisë së Rusisë.

Ushtria e pushtuesit është 280,000 trupa, krahasuar me ushtrinë e Ukrainës.

Por lufta nuk është vetëm një lojë me numra.

Ushtarët e Ukrainës janë të trajnuar mirë dhe shumë të motivuar për të mbrojtur vendin e tyre nën udhëheqjen e presidentit të tyre karizmatik Volodymyr Zelensky.

Shumë prej tyre kanë përvojë luftarake të fituar nga betejat kundër trupave ruse në Donetsk dhe Lugansk në 2014 dhe ato mbështeten nga 100,000 rezervistë, dhe forca të mbrojtjes territoriale që përfshijnë të paktën 100,000 veteranë dhe një numër gjithnjë në rritje të vullnetarëve civilë.

Ndërsa, 40 për qind e ushtarëve rusë janë rekrutë, shumë prej të cilëve kanë pasur pak trajnim.

Ajo që vërtet rezulton vendimtare në luftëra është vullneti për të fituar: fitimtar është ai që lodh palën tjetër, duke i hequr moralin deri në atë pikë sa nuk mund të rezistojnë më.